Catfight met je buren: “We konden nooit rustig in de tuin zitten”
Afgelopen week was in Amsterdam de kat in het garen; een vrouw ergerde zich kapot aan de kater van haar buurvrouw die op haar terras poepte en plaste. Ze wilde zo graag van de stank af, dat ze de rechter inschakelde om een boete van 100 euro op te leggen voor iedere keer dat de kat z’n behoefte voor haar deur deed. Overdreven? Zo’n vijf procent van alle burenruzies gaat over dieren.
We gniffelen wat af om de Rijdende Rechter waar buren elkaar in de haren vliegen om luttele centimeters erf, stuifende planten en poepende parkieten. Maar wat als je zelf last hebt van een kat die je tuin laat ruiken als een dixie? Want nu het leven zich naar buiten verplaatst nemen ruzies over huisdieren toe.
Alex kampte met zo’n conflict. Zijn vrouw en hij hadden zeven honden en de buren waren niet gediend van het lawaai dat ze produceerden. “We hadden al erg veel maatregelen genomen om de geluidsoverlast te minimaliseren”, vertelt Alex. “We hadden voor een paar honderd euro aan apparatuur aangeschaft om de honden stil te houden, zoals blafbanden. Die produceren een hoge toon als de honden blaffen, waardoor ze ermee stoppen. Ik dacht dat we de overlast zo voldoende hadden beperkt.”
“De honden mochten nog maar een paar minuten per dag blaffen”
Dat bleek een misvatting toen Alex en zijn vrouw met een parkeerprobleem kampten: de buren hadden betonnen bloembakken voor hun huis gezet waardoor Willen en zijn vrouw niet meer goed konden parkeren. “We schakelden de Rijdende Rechter in, maar onze buren grepen de gelegenheid aan om de geluidsoverlast van de honden aan te pakken.” De rechtszaak liep gigantisch uit de hand. Tijdens de opnames scholden beide partijen elkaar de huid vol.
Uiteindelijk zorgde de Rijdende Rechter ervoor dat de buurvrouw de bloembakken moest verwijderen en dat de honden nog maar een bepaald aantal minuten per dag mochten blaffen. “Die uitspraak maakte de sfeer niet beter. Ik heb geen nachten wakker gelegen van de ruzie, maar het was niet leuk”, zegt Alex.
Veel tijd voor ruzie
Hoe kunnen kleine ergernissen als bloempotten of geblaf zo uit de hand lopen? Mediator Robbert Hogenhelst ziet dat de gemoederen vooral hoog oplopen bij mensen die de tijd hebben om zich aan hun buren te ergeren. “Het zijn vaak mensen die werkloos of gepensioneerd zijn en de hele dag thuis zitten. Ze horen ieder geluid dat over de schutting komt. En eenmaal bewust daarvan gaan ze zich daar de hele dag op focussen.”
Een voor de hand liggende oplossing is dat dit soort mensen een hobby zoeken voor overdag. Hogenhelst: “Ik bemiddelde ooit bij een gezin met veel kinderen. Aan allebei de kanten van dat huis woonden gepensioneerden stellen die zich ontzettend ergerden aan het geluid dat de kinderen maakten.”
“De twee stellen hadden elkaar helemaal gevonden in hun ellende en voedden elkaar in hun boosheid. Totdat bij één van de stellen een dochter ging scheiden die vervolgens met haar twee kinderen bij hen ging wonen. Die mensen hadden helemaal geen tijd meer om op hun buren te letten, en de andere buren verloren hun maatje om mee te klagen. Alle klachten vielen weg. Een burenruzie is een vorm van luxe. Sommige mensen vinden het heerlijk om ruzie te maken, ze maken er een hobby van.”
“De relatie met de buren is nooit meer echt goed gekomen”
Een advies van Hogenhelst: ga altijd eerst in gesprek met je buren. Direct een rechter erbij halen verkleint de kans dat je tot een oplossing komt. Weet je niet hoe je zo’n gesprek goed kan aanpakken? Dan is het raadzaam om een buurtbemiddelaar in te schakelen, dat zijn vrijwilligers die opgeleid zijn om conflicten met buren op te lossen. In de meeste gemeentes in Nederland is buurtbemiddeling beschikbaar. Schakel een bemiddelaar in als de ruzie nog niet te ver geëscaleerd is. Alex is het daar achteraf gezien mee eens. “Ik zou er geen rechter mee bijhalen. De relatie met de buren is nooit meer echt goed gekomen, en het heeft ook voor behoorlijk wat sensatie gezorgd in de buurt.”
Geblaf in de achtertuin
Peter Walgreen stond aan de andere kant van een dogfight: hij had een paar jaar geleden last van de blaffende hond van zijn buren. “Die stond soms wel urenlang te blaffen in de tuin”, zegt hij. “Onze achtertuin sloot aan op die van hen. Als het lekker weer was, konden we nooit rustig in de tuin zitten. Als we aanbelden om te klagen, ontkenden ze het geluidsoverlast. ‘Onze hond is heel rustig’, zeiden ze dan.”
Ook de achterburen van Walgreen sloegen buurtbemiddeling over en stapten naar de Rijdende Rechter. “Zij wilden afdwingen dat wij niet meer bij hen konden klagen. Ze vonden dat alle buren de hond maar moesten tolereren. Dat is daar helemaal van tafel geveegd.” De rechter besloot dat de hond nog maar tien minuten per etmaal mocht blaffen. “Daarmee was het probleem grotendeels opgelost. Hij moest de hond naar binnen halen als hij lang blafte.”
Toen de hond later doodging, was het probleem helemaal opgelost. Toch zou ook Peter niet zo snel meer een rechter inschakelen voor een burenruzie. “Ruzie met je buren is gewoon niet leuk. Je blijft ze tegenkomen. Ik zou mijn buren nu eerst persoonlijk aanspreken als ik ergens last van zou hebben. Als dat niet helpt, dan heb je altijd nog de wijkagent, en daarna kun je het misschien hogerop zoeken.”
Praat met elkaar
Het hogerop zoeken is volgens meester Miki Krau, eigenaresse van advocatenbureau Mikipedia Advocatuur en gespecialiseerd in burenrecht, echt een laatste optie. “Je bent elkaars buren, dus je moet nog best lang met elkaar leven. Daarom is het handiger om eerst zelf een oplossing te zoeken voor een conflict.” Ze adviseert om samen met de buren om tafel te zitten om afspraken te maken.
“Als je last hebt van de agressieve hond van de buren, kun je bijvoorbeeld afspreken dat de buren hun hond op straat en in de openbare ruimte moeten aanlijnen, dat hij een gedragscursus moet volgen of dat hij een muilkorf moet dragen. Als de buren hun hond altijd op de stoep laten poepen, kun je afspreken dat zij de schoonmaakkosten betalen als dat nog een keer gebeurt.”
“Je moet zelf ook verdraagzaam zijn”
“De onderlinge afspraken kunnen in een document worden vastgelegd, een vaststellingsovereenkomst. Het is belangrijk om die te voorzien van de datum en een handtekening van beide partijen.” Volgens Krau kan het handig zijn om dat document samen met een professional op te stellen. “Je kunt het zelf proberen, maar de inhoud van dit document is toch wel zo belangrijk dat je dat beter samen met een advocaat kunt doen. Pas als zo’n overeenkomst niet wordt nagekomen, zou je kunnen overwegen om naar de rechter te stappen.”
Ook de rechter zal altijd eerst vragen wat je samen met je buren hebt gedaan om het probleem op te lossen, zegt Krau. “Aangezien hoor- en wederhoor wordt toegepast in de rechtszaal sta je sterker als je een goed dossier hebt opgebouwd met objectief bewijsmateriaal. Houd dus in je agenda bij hoe vaak je last hebt van de buren, op welke tijdstippen, en maak bijvoorbeeld ook foto’s. Ook kun je proberen om andere buren erbij te betrekken, die ook veel last hebben van de overlast, of zelfs een wijkagent.”
Daarna is het aan de rechter om te beoordelen of er inderdaad sprake is van overlast. “Die overlast moet objectief worden vastgesteld en mag niet alleen bestaan uit iemands mening. Kortom, een beetje hinder ondervinden van elkaar levert nog geen overlast op.”
Hutje op de hei
Komt er toch niet de uitkomst waar je op hoopt? Probeer je dan wat minder druk te maken. Hogenhelst: “We leven in een dichtbevolkt land, als je van niemand last wil hebben moet je in een hutje op de hei gaan wonen. En zelfs dan kun je nog vervelende schapen in je voortuin hebben staan. Je moet zelf ook verdraagzaam zijn. Als je buren vervelend zijn, zet dan gewoon je eigen radio iets harder en haal je gedachten ervan af. Maar ga niet de hele dag zitten luisteren of je iets hoort.”